Aç Kapıyı Ben Geldim

Çok uzak yoldan
Üstelik yayan
Ve yetmezmiş gibi her adımda ağlayarak geldim

Evinde misin?
Bekliyor musun üstelik?
Ya da istiyormusun?
Bunları bilmeden
Üstelik düşünmeden geldim

Onca yaşanmışlığı bir kenara itip
Ve sayfalarca doldurduğum günlüğü
Bir kalemde silip
Boş bir defter koydum heybeme de öyle geldim


Yağmur yağıyor üstelik
Islandım sırılsıklam
Oysa ben ıslaklığa alışığım
Yüreğimden akan yaşları topladım avucuma
Matarama koydum da geldim
Susuzluğumda yolculuğumun
Onları içe içe geldim

Bekliyorum kapında ışıkların kapalı
Alıştım karanlıkta yürümeğe
Önümü görmeden bastığın her adımın
Beni bir uçurumdan aşağı atma korkusu ile geldim
Son adımım kapının eşiğinde
Eşiğinin ötesinde ne var bilmeden geldim

Bunca yırtılmış sayfadan sonra
Beklentim yok hayat denilen kitaptan
Anladım ki hayatın sana sundukları
Sadece gösterdiği eli imis
Avucunu sımsıkı tutup arkasına sakladığı
O elini açabilmekmiş mutluluk
Sana verdikleri ile yetinmemekmiş
İnadına arkasına sakladığı elinde görebilmekmiş mutluluğun sırrı


Ben tüm yolculuğumda gelirken sana
O elin hayali ile geldim

Kapındayım, ben geldim
Kurt gibi acıkmış yüreğim bir lokma sevgiye
Tüm bedenim tükenmiş
İstesen de bir adım atamam

Yıkıldım kapına yorgun
Yıkıldım kapını aç ne olur
Zili çaldığımda bir adam bulacaksın eşikte
Yorgun bitkin ve aç