Ahşap bir yalnızlıktı
okyanusun kalbine iz düşülen...
En unutulmuş su birikintisi bile
ayna olmuştu özlemine..
Yıpranmamış bir ipekle sarılmayı bekleyen
onca insafsız denizin kulağına
bekleyişini fısıldamıştın..
Kimbilir kaç sahipsiz yürek ağrısını
kaç imkansız hayatı kattın ona?
Bitmedi der gibiydin..
Bitmedi..
Bu derinliğine sevgili olabilmek için
kalbine kazıdığın onca yitik anı..
Şimdi yalnızlığını üşütüyor,
beklenmedik sevinçler,serseri tesadüfler.
Okyanusa bir deniz feneri daha katılıyor
düşlerinden!
Sis kalkarsa bunu herkes anlayacak..
Sınırın hep öteki yakasındaydın sen.
Hiç avcı olmadın,hiç elin kana bulanmadı.
Derinliğine kimse sevgili olamadı