Bir bilinmez yolda yürüyorum Ruhum üşüyor Yüreğim kanıyor Tarifsiz bir acı içinde çırpınıp duruyorum Ellerimi uzatıyorum karanlığıma uzak aydınlıklara Ellerimi tutan olmuyor Sessizligimin içinde boguluyorum
Bu günlerde en çok eskimeyen eskilerimi düşünüyorum Kalabalık zamanların içinde yalnızlıkta boguluyorum Ben eskileri silip atmaya çalıştıkça Onlar bin bir inatla dikiliyor karşıma Yalanlar gerçege karışıyor Gerçeklerle karışık bir yalan söylüyorum kendime Her yalan bir gerçeği alıp gidiyor ömrümden
Umuda açılan kapılar bir bir kapanırken yüzme Hiç bilmediğim bir feryad-ı figan sessizce büyüyor yüreğimde Kaçmakta araken çareyi kalmakta kaybediyorum benligimi Bir düşün içine düşüyorum düşlerimden kaçarken Düşünceler batıyor yüreğimin karanlıklarına Başım öne düşüyor düşünceler beynimde kol geziyor Düşünceler düşlere düşler karanlıklara karışıp yok oluyor